Historiek

Op 19 juni 1978 wordt in het federale parlement de wet-Chabert, die de verhoudingen en de samenwerking op de linker-Scheldeoever definitief regelt, goedgekeurd. Bijna vijf jaar later, op 15 december 1982, wordt de Maatschappij voor het Haven, Grond- en Industrialisatiebeleid van het Linkerscheldeoevergebied, of kortweg Maatschappij Linkerscheldeoever (MLSO), opgericht. Deze twee gebeurtenissen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Hoe het begon

Begin jaren ’60 kende de haven van Antwerpen een regelmatige groei. De haventrafiek nam in een hoog tempo toe, met steeds grotere schepen, en een uitbreiding van de opslag- en distributiefuncties evenals van industrieterreinen, drong zich op. 
Bij gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden op de rechter-Scheldeoever kwam enkel de Wase linker-Scheldeoever voor verdere expansie in aanmerking. Maar dat gebied behoorde niet tot de stad Antwerpen. Het grootste deel daarvan lag bovendien op Oost-Vlaams grondgebied: de vroegere gemeenten Kallo, Melsele, Verrebroek, Kieldrecht en Doel, die in 1977 fuseerden tot Beveren. De aanhechting van de linker-Scheldeoever bij Antwerpen was voor de provincie Oost-Vlaanderen, de intercommunale Interwaas (opgericht in 1968) en de gemeente Beveren onbespreekbaar, alsook voor de gemeente Zwijndrecht. Echter al deze partijen waren ervan van overtuigd dat een uitbreiding van de haven van Antwerpen onontbeerlijk was om tot de top van de internationale zeehavens te blijven behoren.
Na langdurig overleg tussen alle betrokken partijen werden, rekening houdend zowel met het principe van de gemeentelijke autonomie als met een aantal feitelijke situaties, twee fundamentele beslissingen genomen:

• de maritieme ontwikkeling of het beheer en de exploitatie van de haven werd toevertrouwd aan de stad Antwerpen, later het Gemeentelijk Havenbedrijf geworden, vervolgens Havenbedrijf Antwerpen NV van publiek recht en ondertussen Port of Antwerp-Bruges geworden;
• en het grond- en industriebeheer kwam toe aan een bijzondere maatschappij met deelname van de staat en de openbare instanties van beide oevers.

Op 19 juni 1978 werden deze basisprincipes bij wet – de zogenaamde wet-Chabert - goedgekeurd. Meer dan vier jaar na de goedkeuring en als rechtstreeks gevolg van deze wet, werd op 15 december 1982 de Maatschappij voor het Haven, Grond- en Industrialisatiebeleid van het Linkerscheldeoevergebied, of kortweg Maatschappij Linkerscheldeoever (MLSO) opgericht.

Om de door de wet-Chabert vastgelegde bepalingen te kunnen uitvoeren kreeg MLSO de bevoegdheid om gronden te verwerven en bouwrijp te maken. 

• Gronden in het havengebied die noodzakelijk zijn voor het beheer en de exploitatie van de haven worden overgedragen aan Port of Antwerp-Bruges. Dat beheert ook de ‘natte’ infrastructuur: dokken, sluizen en kaaimuren. 
• Gronden die bestemd zijn voor industriële en logistieke activiteiten geeft MLSO in concessie aan bedrijven. 

De gemeenten Beveren en Zwijndrecht bleven bevoegd voor politie, brandbestrijding, stedenbouw, ruimtelijke ordening en milieuzorg. Al heeft MLSO wel een adviserende rol bij de bouw- en exploitatievoorwaarden in de industriële zone.

Het Havendecreet van 2 maart 1999 regelt de beheerswet tussen Havenbedrijven en het Vlaams Gewest. MLSO is geen Havenbedrijf, maar behoudt wel haar bevoegdheden. Bovendien kreeg MLSO een bijkomende wettelijke opdracht: het havenbeleid/subregionale beleid. Dat betekent dat MLSO in en om de Waaslandhaven adviseert rond ruimtelijke ordening, milieu, mobiliteit enzoverder. MLSO groeit uit tot heuse promotor van de Waaslandhaven en coördineert de activiteiten van de diverse diensten die bij de ontwikkeling ervan een rol spelen.

Oorspronkelijk was MLSO gevestigd bij Interwaas, daarna in Beveren aan de Grote Markt. In juni 2010 verhuisde MLSO naar de oude pastorie aan het Sint-Paulusplein 27 in Kallo. Door uitbreidingen in het personeelsbestand was een grotere behuizing noodzakelijk en werd de oude pastorie uitgebouwd met een ecologische nieuwbouw. Op 30 maart 2017 werd het vernieuwde kantoor van MLSO ingehuldigd.